büyük

Sanırım artık kendimi sevme yaşına geldim.
The big 40? Gerçi hepsine "big" diyorlar, 30'una da, 27'sini idrak edeli çok oldu...
İki yıldır aynı küpe, boncuk bileklik ve standart gümüş çatalımla geziyorum. Ha, bir de "8" yüzüğü... (infinity filan değil, bilen 8'li bilir:)
Artık takılmıyorum olaylara, sözlere.. "Akışına bırakıyorum."
İnsan biraz da "çişli" mi oluyormuş 40'ında? Cure, Robert Smith uyarmıştı bizi, Türkan Şoray da...
Olur olmaz ağlıyorum bir tek; sanki bütün o yıllar War Horse seyrederken ya da Efes basketbol takımı reklam filmi, hoop, akıveriyor.
Sanırım artık kendimi öldürme yaşımı geçtim.
Öldü çünkü.
Bu yeni era. Bundandır gözyaşları...
Heyecanlı mıyız arkadaşlar?