Sonunda kaybedeceğini bildiğin bir oyuna neden başlarsın?
Başlarsın.
Başladığın zaman, zaten kaybetmeye de başlamışsındır:)
O kadar çok kafa dönenip duruyor ki kafamda; eski yazıişleri müdürleri, fellow editör cenap, sayfa sekreterleri....
Beni ilk Sabah binasının matbaasına gönderdiklerine kadar... (Prooflara bakmaya... Renkler karışmış mı, spotlar yerli yerinde mi, hesabı..)
O zamanmış meğer, "virüsü kapmak".
Bünye bir defa o kokuyla, parmakların klavyede dans edişiyle tanışınca iflah olmazmış.
Serdar Turgut öyle bir şey söylemişti: "Gazeteciler başka hiçbir iş yapamazlar" diye...
Hakikaten yapamıyorlar.
Neden acaba?
"Kirliliği" mi görüyorlar, "olmayacağını" mı?
Parmaklarım simsiyah çıkmıştım o matbaadan, sevinçle, ilk yazım yayımlanacaktı çünkü ertesi gün babama da gösterebilecektim.
Parmaklar artık temiz. Deniz suyuyla yıkandı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder