Bugün oğlumun ölüm yıldönümü.
Aynur ablayla, Moda'daki komşu kuaförle gömdüğümüz gün.
Ermeni lisesine. Şimdi anaokul olmuş.
Maviş'e yakışır.
Her gece dua eder misiniz?
Ben ederim.
Uyuyabildiğim gecelerde tabii.
Önce babam için sonra Maviş için dua ederim.
Maviş'in babamın kucağında saatlerce uyuduğunu hatırlarım, ölüm döşeğindeyken nasıl kaçtığını hatırlarım, bahçede battaniyeyle babamın Maviş'i nasıl yakaladığını hatırlarım...
Ama bütün bunlar bana huzur verir.
Şimdi oğluna bakıyorum.
Dün bir köpekle kavga etmeye kalktı; seni gördüm bi ara, sonra öyle bir nara attı ki...
Ahan da ranza dedim, Zuzu bayağı bildiğin dağ aslanı!
Yani Maviş, sen de bir kutup ayısıydın, oğlun aşağı kalmıyor, haberin olsun.
Seviyorum seni en çok.
