Arlem arlem arlem...
Annem, ben sana ne desem bilmiyorum; mentor mu desem öğretmen mi yeri geldiğinde sıcacık yuva mı..
Şimdi koltuğunda yazıyorum Marmaris'te. Senin sütlü kahve saatin, ben sade alayım.
Neyse be arlem yahu, bir paraşüt yapmadığımız kaldı. Ne kediler baktık iyileştirdik..
Zuzu senin kucağındadır, ben de izninle koltuğa başka bir kedi oturtmak istiyorum.
