kumrukumru

Herkes yalan söyler.
Bazısı aldatır.
Başkasına söyler.
Ufak tefek yalanlar..
Sonra cinayet?

Asla yalan söylemeyen hayvanlardır.
Bakarsın, gözlerinin içine, anlarsın..

Ha, ya da anlamazsın.
O zaman öldürürsün işte, gebertirsin, duymazsın, kesersin..

Ve yalan söylersin.
Ben yapmadım...

Dışarıda fırtına var, palmiye sallanıpduru..
Üzerinde bir kumru, yavru, belli annesini beklemekte..
Ekmek atmayı denedim, nafile..
Gel, dedim, balkona, uçamıyor.
Bakıyor.
Korkuyor.

Dedim ki; merak etme bu fırtına birazdan dinecek, annen seni almaya gelecek.
Yalan.

bedava mı sandın para verip aldım

Usta herkesin derdi kendine be yaw..
Ben yok gripten bi türlü kurtulamadım, parasetemollerin dibine vurdum, öksürük şurubuydu burun spreyiydi derken; sevgili Hepdeniz arkadaşım geldi, adaçaylarıyla, Mandalalarıyla..
Geçti gitti valla, hiçbişeyim kalmadı..
Şimdi Mandala da ne ola diyeceksiniz..
Benim adı kendine münhasır Hepdeniz arkadaşıma her daim deniz.. Datça Palamutbükü'nde yaşar, yaz kış denizine girer -ki blen bilir, oranın denizi temmuzda bile buz gibidir..
Şarj olur, ondan sonra bunları çizer, yapar:



Bu kez bana nasıl niyet yükleneceğini de öğretti Mandalama, artık benden iyisi yok sırtım yere gelmez.
Gelsin huzur, gelsin deniz, gelsin Hep deniz..
Siz de gelsin derseniz bi bakın bakalım instagram'da paylaştıklarına: edahepdeniz
Bulursunuz kendinize uygun bir tılsımlı Mandala, eminim.

homeland

İstanbul'a gittim.
Nassıl özlemişim diyemiycem maalesef.
İlk YeniYüzyılcılarla yemek yedik, standart Yakup'ta..
Oraya varmam zaten Marmaris'ten İstanbul'a gelmekten zordu.
Ama tabii ki eski tanışlarla -hiçbiri gezetecilik oynamıyor artık bu arada- içmek yemek hoştu.
Tuzla desen her yere uzak, ben de komşuluk yapayım dedim, etrafta neler var..
Fırın buldum, sabah şahane bagetler, marinada Alaçatı diye biyer buldum, annemi götürdüm kalk kalk diye..
Ama Ege egeliyi çeker; çok sürmedi bu seneki İstanbul...
Geldik yine güneşin sağanaktan sonra bile parladığı yere..
Evim.