yalnızım yalnız

Ben kendi kendimle konuşuyorum.
Yani, bayağı sokakta yürürken, mutfakta yemek yaparken, dizi seyrederken filan epey bir diyalog geçiyor 'aramızda'.
Üstelik bu yalnız yaşamaya başladığımdan itibaren gelişen bir 'habit' değil; ben çocukken de, hatırlıyorum, mesela perde çekmek için o zaman kullanılan tüylü, salkım saçak sopalar vardı. Ben onları indirip hepsine isim verir onlarla konuşurdum.
Tuvalete girer, sanki kimse duymayacakmış gibi, ders verirdim sanal öğrencilerime..
Sanırım bende bir tuhaflık var. E, deli olabilirim.
Ya da sadece ..
Yalnızımdır, hep.

yeni yıl yeni ev

Maalesef tam karşımdaki apartman yıkılıyor.
Buna üzüleceğimi zannetmezdim zira müzik, çocuk gürültüleri, yanmış yağ kokuları rahatsızlıktı ama terasa çıktığımda selamlaştığımız amcanın beslediği kuşlar, Golden köpek Brandon (bu ismi ona ben taktım), neşe kaynağıydı.
Artık yoklar.
Şimdi moloz var.
O kepçe denen canavarın nasıl işlediğini seyrediyorum; harbiden yıkıyor, bi tos vuruyor kolona, çatı çöküyor vs.
Görüyorum karşıdan daha iki gün önce insanların oturduğu mutfağı, yatak odalarını, iniveriyor aşağıya büyük gürültüyle..

En fenası benim manzara bozulacak muhtemelen.
Denizi artık uzaktan görmiycez yakına gitcez.

kedi öldü kedi geri döndü

'Kedilerin top, makarayla oynadıkları oyunları hiç izlememiş biri hiçbir şey yaşamamış demektir.

Bir kedinin oda temizlenirken sağı solu silen paspasın üzerine atlıkarıncaya biner gibi dolaşmasını, çiçekleri koklayışını, kanepeye çıkıp kudurmasını, tembel bir zerafetle sobanın önüne kurulmasını ya da dikkatli adımlarla çalışma masasının üzerindeki kağıt karmaşasının içinden geçişini keyifle izlememiş biri, kendini seçkin bir zevkten mahrum bırakmış sayılır.

İnsanın kendi sıkıntılı hayatına ara verip dinlenmesi için bu hayvandan alacağı katıksız hazzın üstüne yoktur; söz konusu hayvan orada oluşundan doğal bir huzur duyar, hoşnutluk, yükümsüz, amaçsız, sonsuz.
Fritz'in günün birinde bu dünyada küçücük kürkünün içinde kör bir varlık olarak belirivermiş olduğundan haberi bile yoktur ve günün birinde bu dünyayı terk etmek zorunda kalacağından da haberi yoktur. Oradadır, daima oradadır, zaman ve sınır tanımaz; içinde derin bir huzur, yiyerek, içerek, uyuyarak, hayatın tadını çıkarır.'

Rudolf Geck, Geri Döndü (Kedim Fritz'in Eve Dönüşüne Dair) 

Kediler mutlaka eve döner.
Bazısı da karşıdan geçerken elimde can verir.

Frene basmak çok mu zor, araba kullanmadığım için bilmiyorum, ama bir ara sokakta hele viraj dönecekken çok da zor olmadığını düşünüyorum.

Önüne çıkan bir yavruyu ezip -ki tesadüfen 10 dakika önce ilerideki bakkaldaydım- kaçıp gitmek ne, onu hiç bilmiyorum.

Geri döndüm, sigaramı unutmuşum, bu ne dedim, niye??

Kanlar içinde tam da kaldırıma varacakken hala nefes alan..

Artık sözün sonundayız.

Siz insanlığınızdan vazgeçmişsiniz.

Hayvanlar yükümsüz, amaçsız, sonsuz.