..bir bar taburesi üstünde, demeyeceğim.
babamın öldüğü yaşta da değilim, henüz..
45'lik çıkardım ben; kafamın içinde çalıp duruyor..
Nerde neyi yanlış yaptım, bundan sonrası ne, sor bana pişman mıyım vs...
Yolda neler, kimler kaybettim, doğru düzgün (?) insanlar kazandım mı..
Bir macera diye gelmedim ben Marmaris'e. Yerleşmeye, eski tanışlarla daha yakınlaşmaya, yenileriyle tanışmaya, belki bambaşka bir iş bulmaya ya da yapmaya..
Bunların hiçbiri olmadı.
Üzgünüm. En çok da kırgınım.
Marmaris beni kırmadı, hiç kırmaz; ama insanların zalimliğinden, İstanbul'dan kaçan ben, asla buna burada yakalanacağımı tahmin etmezdim.
Artık biliyorum; benim yalancılara, iki yüzlülere, çok bilmiş, çok konuşanlara, dedikoduculara, iyi niyeti suistimal edenlere, fake hacılara hocalara ihtiyacım yok.
Benden faydalanmaya çalışanlarla artık işim olmaz.
Belki bir maceranın daha sonuna gelmişimdir, kimbilir..
