Portakal suyu yanımda duruyor. İçmedi.
En güzel partilemeler değil midir onlar; eski arkadaşlar eski mekanda buluşur, saçlar sallanır, kara tişörtler, dövmeler çarpışır, gitar sololar, bünye eskiyle yıkanır...
?
Yok, adamın teki çıkageldi.
Ben seçtim onu -o öyle diyor- dışarı çıkardım bin yaşında amcanın yanına. Şarkılar söyledik beraber, sonra eve geldik.
Sabah uyandığımda, diyeceğim ama, uyumadım ki.. Ben başkasıyla aynı yatakta uyuyamıyorum artık.
O biraz uyudu. Uyandığında tabii ki ona "süper kahvaltı" hazırladım.
Gençliğimizi mi hatırladık, zaten yaşı benden ufaktı, rock'n'roll zamanlarımızı mı yad ettik; olabilir...
Ama illa kurcaladı. Sordu da sordu. Ben sorunca bir de evli olduğunu öğrendim, ve bir çocuğu bile olduğunu..
Sormamak lazım o kadar.
Neyse, portakalını bırakıp gitti, kocaman ayakkabılarıyla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder