Kıvılcım'la ne zamandır plan yapıyoruz; tanışmamızın, Marmaris tarihimizin 20. yılını nasıl idrak etsek diye...
Kısmet böyleymiş: Davy Jones'umuz, 'Locker'ımız kapandı iyi mi...
Kötü haberi dün aldık, çarşamba şüphelenmiştik zaten, kapıda kilit görünce, Ümit Abi de ne zamandır bir şeyler geveleyip duruyordu... Velhasıl Marmaris artık Davy Jones'suz.
Nereden başlasak... Dışarıda bidonlar üzerinde bira içerek, camlara itinayla Efes etiketleri yapıştırarak, "Mustang Sally" dinleyerek, baraka tuvaleti hiç umursamadığımız tanışma günlerimizden mi...
Mekan derlenip toparlanıp, pembe bile olup, sonra yanıp kül olduğunda küllerinden yükselen siyah güzel halinden mi?
Benim Yeni Yüzyıl'da hakkında yazdığım yazının, onlarca müdavimin fotoğrafının duvarlarını gururla süslediği, Athena'yı "yetiştirdiğimiz", Ortaçgil dinlediğimiz, Andy'lerle coştuğumuz zamanlardan mı?
Mini şortumla güneşte esmerleşmiş bacaklarımı şöyle bir uzatıp pencere kenarında Marmaris gece hayatına ve "hayata" nazır demlenmeyi en çok sevmemden mi...
"Yellow Moon"dan, "Ain't No Sunshine"dan mı?
Bir sürü güzel insan tanıdık biz Davy Jones'ta. Dans ettik, tökezledik, düştük, sarhoş olduk, çok eğlendik hep. Sevgililerimiz oldu, dertlerimiz. Ama her durumda gelinecek adres belliydi.
Şimdi yersiziz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder