Bahçede o koyunlar beslenir, tabii en çok benim tarafımdan, ve maalesef vakti gelince kesilirdi.
O hayvanların bakışlarını ben de unutmadım; ne de bir tanesinin gözlerinin kapatılmasını, ama dedem alnıma bir de onun kanını sürünce anladım ki o yaşta, bu bir ritüel, tabii bilmiyorum ne, gerçi eve getirdiğim kedilerin kasaba götürüldüğünü biliyorum.
O zamanlar hiç anlam veremediğim şeylerin izini sürerdim. Kedileri arardım mesela kömürlükte, okula gidişte kırtasiyeciye, minibüsçüye sorardım.
Kedileri bulurdum hepsini annemden gizli eve alırdım da, koyunlar sanki ölmemiş gibiydi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder