Anneme anlattığımda bu tuhaf 'rüyayı' -ki hepsini anlatmam- güzelmiş, dedi, çukulata güzeldir.
Sonra eskilere daldı annem..
Ona çukulata alan dayısı filan olmadı hiç. Babamın da olmamıştır, ne gezer..
Ama kedisi olmuş; tüfekle kovalayıp öldüren bir avcısı da..
Anneannem öğretmiş ona, hayatta bilmesi gereken her şeyi.
Ben doğduğum yıl ölmüş; Ayşe.
Ve en fenası, annem babasını hiç tanıyamamış, 'hayal meyal' diyor. Gözler doluyor.
Üç abi arasında yetişen ve belki de hepsini geçen annemin zayıf tarafını görüyorum: Baba.
Hani benim her gece rüyalarıma konuk ettiğim..
Belki bir gece de dedem konuk olur, korkmam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder