Zordur. İnsanın kendini birine teslim etmesi. Teslim olunca da, dayanmak sırtına sonuna kadar, ne de kolaydır. Sonra o sırt çekilince arkandan, hoppaaa, welcome to the new world hesabı...
Ben bir kez emanet ettim o sırtı başkasına. Hayatta yapmazdım dedim, evlendim. Taşıyamadı. Düştük. Ben onu çok taşıdım ama o beni, ı-ıh. Eh, o zaman naparsın, çekilirsin, düştüğün yerden sürüne sürüne kalkarsın, ayağa, ve yeniden kendi başına olduğunu hissedersin, tek. Yey!