Bugün en iyi arkadaşımın babası öldü.
İbrahim Amca, Antepliliğinin, avukatlığının, insanlığının ötesinde, benim kadim dostumun babasıydı.
Bugün, geçen sonbaharda babası ölen en iyi arkadaşımın annesiyle denizdeydim.
Mustafa Amca'yı konuştuk plajda; nasıl gittiğini...
Bugün, en iyi arkadaşıma telefonda en iyi arkadaşımı aramasını söyledim: öyle küslük olmaz, ölüm var...
Biraz kalakaldı ama tınmadı pek sanırım. Hayat baskın..
Ki kendisi benim babamın ölümünde yanımdan hiç ayrılmamıştı.
O da canından çok sevdiği teyzesini kaybetmişti.
Benim arkadaşlarım pek iyi geçinemiyorlar galiba...
Ya bende bir bozukluk var..
Ya da en iyi değiller...
Ya da hepimiz birbirimize ölümü hatırlatıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder