zihin bulanması

Sinan Hoca için alternatif yazı:

Lise arkadaşımla oturuyordum standart Marmaris'imin beach'imde. Aradı.
"Hayatım?" Eee? "Ben Marmaris'e gelicem, seni de alayım, Datça'ya gidelim."
E, olur. Teklif Murat'tan geliyorsa, her zaman, olur.
Geldi, buluştuk, Datça yolu boyu biralarımızı içtik, bahsettiği "Zeytin Mekanı"na ulaştık. Virajlı dolambaçlı yollardan.. Meğer ben özlemişim o virajları..
Girdik rengarenk çiçeklerin içinden, güzel insanlarla tanıştık, kendimize taştan bir oda beğendik.
İlk havuzu keşfetmemiz önerildi, ama mekan öyle ki, çıplak ayakla yürürken yolda, hop, kendini kanepenin tekinde kitap okurken bulabilirsin ya da arıları kovalarken zeytin ağaçlarının altında..
Neyse, biz o ilk akşamı, Gülay Abla'mızın barbunyası, köftesi, rakısıyla geçirmeyi tercih ettik. Ben tabii, rakıları üçlerken, Murat üçüncü uykusundaydı.
Sonra uyandı: "Haydi, gel, gezelim." O da olur.
Datça'nın içine indik. Benim kafa zaten hali hazırda bir dünya, onunki de mahmur...
Çöreklendik yol üstünde adını "Kekik" diye sevdiğimiz bir meyhaneye. Sahipleriyle ahbap olduk. Bize "Jazz Bar" diye adres gösterdiler, üşenmedik, oraya da gittik.
Şahane manzara. Datça marina altında, kırmızı dolunay, yanında...
Murat Jack'leri söylemeye başladı, tamam, dedim, budur...