Böyle zamanda özlüyorum sevgilimi. Bana dokunuşunu, bir şeyler anlatmaya çabalamasını.
Böyle zamanlarda. Aramasını. Konuşamamasını.
Kokusunu en çok, böyle zamanlarda, yastığa başımı koyduğumda yiten kokusunu.
Şarkı söylerdi bazen, yatakta.
Sesini; o emreden ama lütufkar seslenişini. Haykırışını...
Bakışını: Karanlık.
Sıkı sımsıkı sarılmasını, kocaman.
Böyle zamanlarda uyuyorum.
Uyumaya karar veriyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder