Hayvan besleyenleriniz vardır mutlaka. Onların öpüşmelerine, cilveleşmelerine şahit olan da vardır.
Kuşlarınki meşhurdur, misal, bi başlarlar cikcccciikkk viiiikkkk kafanı yerler adamın. (Keşke ne dediklerini bilsek..)
Ben Mavişimin Pamuk'a nasıl seranad yaptığına tanığım. Yedi katlı apartmanı hiçe sayıp karda kışta Maviş'ine kavuşmak için mutfak penceresinde yürüyen Pamuk'u da bilirim. (destan destan.. bir nevi alaca kuş destanı; 7 kattan çakıldı ölmedi hesabı)
Nasıl seviştiklerine de şahidiz, o da bize kalsın. Ama nasıl ayrıldıkları, öpüşmeleri, yalanmaları, çocukları olan hem de çiftin, gururla vedalaşmaları... Oyyyy oyyy... 5 türkü yazılır.
O yüzden kimse bana masal anlatmasın. Ya da anlatsın; bizim bahçede adını erkek sanıp yanlışlıkla koyduğumuz -çünkü çok yırtıcıydı- Dexter her sene en az üç çocuk peydahlar. Eh, alıştık biz de her birini koruyup kollamaya, beslemeye büyütmeye çalıştık. Herbirine isim taktığımız oldu, erkek kedilerle kavgalara müdahil olduğumuz oldu.. Ama buna müdahale edemedik:
Dexter son aşkının meyvelerini apartmanın merdiven altında vermeye karar verdi. Malum, bahçede bir sürü erkek kedi var, burası da benim evim sayılır dedi, postu serdi. Onlar beni korur dedi.
Ben yavruların daha sesini duymamıştım, bakkal söyledi, aa bi baktım Dex incecik kalmış hırpalanmış, doğal olarak bir beslenme rutini başladı. Miyakları daha görmeden ertesi sabah paspasımda kaka rulosuyla tanıştım.
Hoş değil tabii. Kimse sevmez. Ama kedileri bunun için belediyeye şikayet etmeye değer mi?
Apartmanın kapısında hala bekleyen tekir aşığı var. O bize sığındı. Biz ellere verdik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder