Sevmek zorunda değilim. Ama genelde severim.
Belki onları (kızları) sevdiğimden midir nedir, onlar da onları (erkekleri) sevdiklerinden midir; ne bileyim, kanım kaynar anında.
Belki kızları mutlu görmemden -ve böyle görmeye alışık olmadığımdan ve de mutluluğa ihtiyacımız olduğundan- arıza çıkarmam. Genelde.
Kız arkadaşlarımın erkek arkadaşlarıyla aram iyidir. Bazısı bana kız arkadaşıma anlatmadığı şeyleri anlatır; sırdaşı olurum. Bazısı beni sevmez, uzak durur. Korkar, hatta beni arkadaşımdan kıskanır!
Bir keresinde sevgili bir kız arkadaşım benim erkek arkadaşımdan nefret etmişti. Söyledi de bunu: "Sen bu adamla birlikte olacaksan, ondan bahsedip duracaksan görüşmeyelim" bile dedi.
İlk başta ben de onun söylediği şeyden tiksindim; ben onun yıllarca onca aptal saptal "erkeklerine" eyvallah deyip dinlediğimi düşündükçe...
Ama sonra o haklı çıktı. Adam harbiden de laf ü güzafmış...
Eh, arkadaşlar ne için?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder