yat

Bugünün iğrenç bir gün olacağı başından belliydi. Uyanmak istememiştim ama, işte..
Zoraki kalkış, Zuzu'yla moral bulma çalışmaları, kahvaltı esnasında yine burundan sinir dumanları, "Shawshank Redemption" seyredeyim -25. kez- iyi gelsin halleri...
Hiçbiri kar etmedi.
Atladım Merlin'e, kendimi Çarşı'ya vurdum. Sözümona bankaya kredi kartı borcumu yatıracağım, annemin tansiyon aletini tamir ettireceğim, eczaneden dahiliyeci değil de kardiyolog yazdı diye verilmemiş ilaçlarını alacağım, ha bir de dönüşte patlıcan bakacağım yoldan, karnıyarık için.
Sonuç?
Nada. Nil. Niente.
Başlangıç olarak bütün benim bankama ait bankamatikler bozuktu Marmaris şurekasında. Devamında üç tane eczacı ziyaret ettim, hiçbiri "aranan reçete kaydını" bulamadı. Sonra, pardon saatçiden, samsung bayiiden sonra, gittiğim medical zımbırtıcı o tansiyon aletinden hiç satmadığını, hatta mümkünse ona nasıl çalıştığını göstermemi rica etti!
Bütün bunlar olurken tabii ben Merlin'den -bisikletim- sayısız kez indim, park ettim, trafikte ezilme tehlikesi geçirdim, bacaklarımı çizdim, vs...
Eve geldik, of course valide mutlu değil. Bir de onunla didiştik.
Son olarak -allahım bu son mu?- gasteye açtığım ve kazandığım davanın kararının yargıtayca bozulduğu haberini de aldım, tam oldu.
Bazı günler, hiç kalkmasak daha iyi galiba.

PS: Karnıyarık yalan oldu tabii...