Bölüm 8

Hakikaten de öyle oldu. Radyoda beni meraklı gözlerle bekleyen DJ’le karşılaştım. Bana paltomu, çantamı verdi. “Nerdesin sen” dedi, “Çok şanslı olduğunu biliyorsun değil mi” dedi, bir de güzel fırça çekti. Atlamışım arabadan, öyle yürümüşüm… Beni fenerlerle aramışlar karlı sokaklarda.

Hakikaten de eve gittim, annem arkadaşlarıyla konken oynuyordu. Oturdum onlarla kahve içtim, poğaça yedim. Yattım, saatlerce uyudum.

Ertesi sabah aynada kendime tokat attım. “Sen ne yapmaya çalışıyorsun!”

Sonra gazeteyi aradım. Ve işe alındım. “Ayşe Hanım, emin misiniz? Gazetecilik öyle uzaktan göründüğü gibi değildir.”

“Evet. Denemek istiyorum ben.”