O sahneyi hiç unutmıycam; annem boğuluyordu.
Kıyıya çıkardık, hastanelere koşturduk.
Ama annem ölüyordu.
Ve ben en sevdiğim iki şeyi; annem ve deniz, bırakmadım, güvendim onlara.
Adanalı bir kızla tanıştım hastanede, o da aynı şeyi söyledi: Tamamdır Ayşe, annen Zuzu'ya kavuşacak.
Ah! Çok geçmiş olsun. Her şey yolunda mı?
YanıtlaSilsağol canım iyi şmdi
YanıtlaSilGeçmiş olsun. Yazılarınızı beğendim devamı dilerim
YanıtlaSilteşekkür ederim :) takibe devam..
Sil