Bölüm 2

Annesi dışında abisi ve onun ailesi de bolca Marmaris'teydi o yaz. Tamam, yeğenlerini çok seviyordu, biri 4, öteki 2 yaşında iki canavar... Onlarla yüzmek, gezmek çok eğlenceliydi. "Hala, hala!" diye peşinden ayrılmıyorlardı zaten. Ama yıllardır yalnız yaşamaya alışmış Ayşe için biraz fazlaydı bütün bu "aile saadeti". Onun için Can aradığı anda kendini yine o plajda buldu, herkesi ekip.

Şezlongda keyif. Ama yok ortada. Geç mi kaldık acaba?

Birden gelir yanına. "Senden umudu kesmiştik artık."

Saatlerce sohbet. Denize aşık Ayşe, büyü bozulmasın diye yüzmeye kıyamıyor. "Sen evlendin mi hiç Ayşe? Ben evlendim. Ertesi gün boşanmaya karar verdim..."

Güneş batıyor, ay yükseliyor lacivert gökyüzünde, muhabbet bitmiyor. Yukarı çıkılıyor, yemek masalarına. Henüz kurumakta olan mayolarla, ıslak havlularla. Ne fark eder, burası Marmaris, yanda Can, gökte dolunay...

"Ayşe, gözlerin parlıyor bu gece."