Seni ne çok seviyorum.
Her ıslandığımda, yataktan mahmur kalktığımda, düştüğümde paldır küldür, kanepeye uzanıp hop tv seyrettiğimde saatlerce...
Karlar altında uyandığımda, üstümde hırkam, bir tek...
Yine yağmurlu bir akşamda, Polonezköy'de, arka bench'lerde "Benimle evlenir misin"i duyduğumda...
Babamın elini son kez tuttuğumda..
Bana "Sen iyi bir çocuktun" dediğinde...
Kedimi ellerimle veterinere ölmeye götürdüğümde..
Bana yalvardığında, en son gözleriyle...
Marmaris'e geldiğimde...
Denize, maviye, dolunaya, gökyüzüne...
Kedimin oğluyla.
Ben bugün doğmuşum. 41 yıl önce.
Şimdi bakınca çok uzun geliyor ama işte, yukarıdaki gibi geçiyor hayat...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder