Serçeler, kumrular tırım tırım çatıya attığım ekmekleri didikler, Zuzu aportta, seyreder -derken, depar aldı, hoop, gitti kuşlar...
Marmaris terastan bildiriyorum. Bizim burada sabahlar böyle geçipduru.
Meno'yu (menekşemiz) sulamaca, kedileri, kuşları doyurmaca, denize kaçmaca (eğer "düzse"), dün akşam n'aptık, feneri nerede söndürdük, üstünden geçmece, varsa hala uyanık, arayıp geyik yapmaca...
Bizim burada kuşlar çok mutlu. İstanbul'un kuşları hüzünlüdür mesela..
Kedi, köpek tayfası desen, herbirinin soranı besleyeni takip edeni var. Pek semirik değillerse de onlar da halinden memnun gözüküyor.
İnsanları... Onların kafa hep yüksek. Yaşlısının da gencinin de.
En kozmik romanlarda bulabileceğin replikler geçiyor bazen aramızda; bakkalla, taksiciyle, eczacıyla vs...
Velhasıl mesuduz. Tuzumuz kuru.
Lakin...
Bir seçim muhabbetidir, gidiyor, arkadaş meclislerinde..
"Kime vericez, o adama oy mu verilir, e vermeyelim de ekmeğine yağ mı sürelim, yok bence ötekine verelim ders olsun ya da hiç vermeyelim" minvalinde...
Şahsen biz boykot kararı aldık. Çünkü bu seçime inanmıyoruz.
Ha, derseniz, "Boykot ettiniz de boyunuz mu uzadı", yok.
Ama biz kısa kalmaya razıyız.
Zira memleketin tümünde kuşlar mutlu olur, kediler tembel tembel esnerse....
Belki o zaman inanırız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder