sıkıl

Ben sıkılmaktan sıkıldım, demişti bir muhterem şahıs.
Kendimden sıkılıyorum, der hep bir öteki...
Eh, ben de sıkılıyorum. Ama bu güzel sıkılma.
Hayattan sıkılma; her daim mevcut, lakin bu iyi sıkılma.
Bir kedinin kuşu beklemekten sıkılması gibi.
Yine de hep beklemesi gibi...