Ben bıraktım.
İşi, gücü, evimi, İstanbul'u... Geldim Marmaris'e. Baba evi. Hoş geldim.
İlk kış biraz zordu. Bol fırtına, elektrik kesilmeleri eşliğinde çatı patırtıları... Korku filmi gibi geceler... Bütün kent sanki yeniden yapılıyor, bir inşaat, bir gürültü; köstebek yuvası...
Ama ertesinde güneşli günler. Birden yağan ve birden dinen yağmurlar. Gökkuşakları.
Pek bitki meraklısı değilimdir ama insan burada öğreniyor; hangi çiçeğin ne zaman açacağını, hangi ağacın yeşilleneceğini...
Arkadaş kedilerim vardı aşağıda, ve yukarıda. Bi tanesi emanet, Karagöz, beslemek lazım, onu lodoslardan korumak lazım. Öteki standart, Zuzu, yamacımda.
En kadim arkadaşım vardı asıl, hep yanımda: "Ayşe, yemeğin var mı? Geleyim mi" şekli.
Kitaplar vardı, siz vardınız, vs...
Sonra yaz geldi.
Ben kışı mı özledim nedir?
Ben de seni özledim. Kavuşmak ne zaman?
YanıtlaSilhttp://fizy.com/#s/3wjtie, http://fizy.com/#s/25p2ic
YanıtlaSilValla chili peppers konserine gelicem galiba şeker, öyle gözüküyor. bir eylül istanbulu yapabilirim
YanıtlaSilO konsere ben de gidiyorum. Kavuşuruz belki, hmm? :)
YanıtlaSil