Doğumgününü kutladım.
Niye? Benim için mi doğdu sanki?
Evet.
Ben onları yaşayayım, daha bi Ayşe olayım diye, de mi?
Zuzu serilmiş yatıyor yanımda. Yan koltuğumda. Boş olan. Sahibi artık Zuzu.
Beni arıyor, mesaj atmıyor artık korkuyor, nedense, belki ben de konuşuyorum, hatırlamıyorum.
Ertesi sabah telefonda görüyorum aradığını.. Ya da aradığımı..
Zor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder